నోట్లో వేలు పెడితే కొరకలేడని మా ఊళ్ళో అందరూ చెప్పుకునే సత్తిగాడు కొత్తగా బట్టల మూట వ్యాపారం మొదలెట్టాడు. మనిషి మంచోడు. ఎవరేం చెప్పినా వింటాడు. పంచె పైకి కట్టమంటే పైకి కడతాడు. కిందకి కట్టమంటే కిందకి కడతాడు. బలంగా ఉంటాడు. ఒంటి చేత్తో ఎకరం మెరక పొలం ఒక్క పూటలో గట్టులంకలు వెయ్యగలడు. కొమ్మర పొలాన్నుంచి పిల్లిమిసర కోసి మనిషెత్తు మోపు కట్టుకుని మోసుకొచ్చి పడేసి మూడు గేదెలని మూడు పూటలా మేపగలడు. కలుపు తీసినా, కుప్ప నూర్చినా సొంత పనితో పాటు పక్క వాడి పని కూడా సునాయాసంగా చేసేస్తాడని వాడితో పాటు పనిలోకెళ్ళేవాళ్ళు వాడి పక్క చోటు కోసం కొట్టుకుంటారు. ఇద్దరి
మనుషుల పని ఒక్కడే చేసేస్తాడని ఊళ్ళో రైతులు వాడిని పనికి పిలవటానికి పోటీ పడేవాళ్ళు. ఎప్పుడూ నవ్వుతూనే ఉంటాడు. అలాంటి సత్తిగాడు పొలం పనులు చెయ్యటం మానేసి బట్టల మూట వ్యాపారం మొదలెట్టాడు. సత్తిగాడికి కొత్తగా పెళ్ళయింది. బాధ్యతలు కూడా పెరిగాయి. "వ్యవసాయమూ, కూలిపనీ అంటే ఎంత చేసినా గొర్రె తోకలాంటి బతుగే గానీ ఎదుగూ బొదుగూ ఉండదు. నాలుగు డబ్బులు సంపాదించి హాయిగా కాలు మీద కాలేసుకుని బతకాలంటే వ్యాపారమే చెయ్యాల"ని వాళ్ళావిడ పోరు మొదలెట్టింది. సత్తిగాడికి కూడా ఇదేదో కొత్తగా అనిపించింది. తనను తాను తెలివైన వాడిగా నిరూపించుకోవాలంటే ఈ వ్యాపారమేదో చేసి చూపించాలనుకున్నాడు. పైగా బట్టల వ్యాపారం కాబట్టి సరుకు పాడయిపోయేది కాదు కాబట్టి ఎప్పటికయినా లాభానికే తప్ప నష్టానికి అమ్ముకోనక్కరలేదని వాళ్ళావిడ నచ్చజెప్పడంతో వ్యాపారం చెయ్యటానికే నిర్ణయించుకున్నాడు.
ఆలోచన వచ్చిందే ఆలస్యం బట్టల మూట బరువుకి ఆగాలని సత్తిగాడు తన హీరో సైకిలుకి డబలు కేరేజీ పెట్టించాడు. మామూలు టైర్లు పీకించేసి రిక్షా టైర్లు వేయించాడు. కొత్త కత్తెర, కొలబద్ద సిధ్ధం చేసుకునాడు. ఈ వ్యాపారంలో ఎప్పటినుంచో ఉన్న పక్క ఊళ్ళో ఉండే వాళ్ళ బావ మరిది దగ్గర ముందు ఒక నెల రోజులు ట్రైనింగు తీసుకున్నాడు. చదువుకున్నది నాలుగో తరగతే కాబట్టి ఎవరూ లెక్కల్లో తనని మోసం చెయ్యకూడదని కూడికలు, తీసివేతలు, నోటి లెక్కలూ అలవాటు చేసుకున్నాడు. రాజమండ్రి తాడితోటలో టోకున బట్టలు కొనటానికి వెళ్ళినప్పుడు ఆ షాపులోకి వచ్చే మామూలు కస్టమర్లకి అర్ధం కాకుండా బేరాలాడటానికి మామూలు అంకెలు కాకుండా తనలాంటి బట్టల మూట వ్యాపారులందరూ వాడే యెస్ మార్కు , టీ మార్కు లాంటి ఇంగ్లీషు అక్షరాలలో ఉండే కోడంకెలు కూడా నేర్చుకుని, దాచుకున్న డబ్బులు పదిహేనువేలు పెట్టుబడి తో మా ఊళ్ళో అందరూ ఏ ముఖ్యమయిన పని మీద వెళ్ళినా ఎదురు రమ్మని పిలిచే వెంకట లక్ష్మిని ఎదురు రమ్మని, "నోట్లో నాలిక ఉండాలి గానీ ఎన్ని దేశాలయినా తిరగొచ్చు ఏదయినా సాధించుకు రావచ్చు." అని చిన్నప్పుడు వాళ్ళ నాయనమ్మ చెప్పిన మాట మీద నమ్మకం ఉంచి సత్తిగాడు ఓం ప్రదం గా వ్యాపారం మొదలెట్టాడు.
మొదటి రోజు పరిమెళ్ళ రామాలయం దగ్గర కాసేపూ, పిప్పర పంచాయితీ ఆఫీసు అరుగు మీద కాసేపు మూట విప్పి కూర్చున్నాడు. జనాల దగ్గర బాగా డబ్బులుండే కోతల రోజులూ ఇంకా మొదలవ లేదు. అంతగా బేరాలేమీ లేవు. పంచాయితీ ఆఫీసు అరుగు మీదే తెచ్చుకున్న కేరేజీ తినేసి, చుట్టుపక్కల ఊళ్ళల్లో అర్ధవరంలోనే ఒక మాదిరి డబ్బులున్న వాళ్ళు ఎక్కువ ఉంటారనిపించి అక్కడికీ వెళ్ళాడు. ఆ ఊళ్ళో పాత ప్రెసిడెంటు గారి భార్యకి రెండు జాకెట్టు ముక్కలు, కోమటి సోమయ్య గారికి ఒక పంచె మాత్రం అమ్మ గలిగాడు. సాయంత్రం అయ్యేసరికి వచ్చిన ముప్పై రూపాయల లాభంలోనూ మధ్యలో రెండుసార్లు టీకి ఐదు రూపాయలు పోనూ పాతిక రూపాయల లాభం కనిపించింది. అదే కూలి పనికి వెళ్ళుంటే ఈ పాటికి యాభై రూపాయలు సంపాదించేసేవాడు. మొదటి రోజు కాబట్టి ఫరవాలేదు గానీ రెక్కాడితే గాని డొక్కాడని తనలాంటి వాళ్ళకి వ్యాపారం ఎక్కువ రోజులు ఇలాగే ఉంటే కష్టమే అని ఆలోచించుకుంటూ చీకటిపడే వేళకి ఇల్లు చేరుకున్నాడు.
తర్వాత రోజు వాకపల్లి, ముగ్గుళ్ళ తిరిగాడు, మరో రోజు సరిపల్లి, అడవికొల్లు, నిడమర్రు చుట్టేశాడు. ఇలా ఒక ఇరవై రోజులు పెద్దగా బేరాలెమీ లేక పోయినా చుట్టు పక్కల ఊళ్ళన్నీ తిరిగాడు. ఈలోగా కోతలు మొదలయ్యాయి కూలీ నాలీ చేసుకునే జనం చేతుల్లో నాలుగు డబ్బులు ఆడుతున్నాయి. సంక్రాంతి పండగ కూడా దగ్గరలోనే ఉంది. ఒక సారి నారాయణపురం శివాలయం నంది బొమ్మ పక్కన మూట దించి కూర్చున్నాడు. ఇద్దరు ఆడ మనుషులు ఒక మగ మనిషి వచ్చి "మా పాపకి వంగ పండు రంగు పరికిణీ ఒకటి చూపించండి సావుకారు గారూ", "ఈ గచ్చ కాయ రంగు జాకెట్టు ముక్క ఎంతండీ", "ఈ గళ్ళ చొక్కా మీటరు ఎంత పడద్దండీ" అని బేరాలు మొదలెట్టారు. సత్తిగాడు మోకాళ్ళ మీద కూర్చుని ఒక్కోటీ చూపిస్తూ "జాకెట్టు ముక్క ఇరవై రూపాయలు, పరికిణీ యాభై, చొక్కా ముక్క మీటరు పాతిక పడద్ది" అని అన్నింటికీ టకా టకా అని రేట్లు చెప్పాక, వచ్చిన వాళ్ళు చెప్పినదానికి సగానికి అడగటం మొదలెట్టారు. సత్తిగాడు మాత్రం ఒక పైసా కూడా తగ్గే ప్రసక్తి లేదని ఖరాఖండీగా చెప్పేసి ఇష్టమయితే తీసుకో లేకపోతే లేదు అన్నట్టు ఒక నవ్వు మొహం పెట్టాడు. ఇంతలోనె సత్తిగాడికి పరిచయం ఉన్న ఇంకో బట్టల మూట వ్యాపారం చేసే సూర్రావు అదే శివాయలయం ఎదురుగా రావి చెట్టు అరుగు మీద మూట విప్పి సత్తి గాడితో బేరాలు తెగక వాదించుకుంటున్న వాళ్ళందరినీ "మీరు అడిగిన రేటుకే అవన్నీ నేను ఇస్తాను ఇలా రండి" అని
పిలిచాడు. సూర్రావు గారు తక్కువకే ఇస్తున్నారని తెలిసి, ఉన్న వాళ్ళతో పాటు ఇంకో పది మంది పోగయ్యి "ఆ దుప్పటి ఎంత", "ఈ చీర ఎంత పడింది", "ఈ తుండు గుడ్డలు నాలుగు తీసుకుంటాం ఏమయినా తగ్గిస్తారా" అని అడిగే సరికి సూర్రావు "ఈ చీర అప్పట్లో శ్రీదేవి దగ్గర నుంచీ ఇప్పుడు సౌందర్య దాకా అందరు హీరోయిన్లూ కట్టిన రకం. పండగెళ్ళాక మళ్ళీ మీరు కావాలన్నా దొరకదు. అసలు ఐదొందలు మూడొందలకిస్తా పట్టుకెళ్ళు", "ఈ గళ్ళ చొక్కా చాలా మన్నికయింది. ఎండకి ఎండి వానకి తడిసినా చెక్కు చెదరదు. నేను గ్యారంటీ, మీటరు యాభై పడద్ది నలభై కే ఇస్తాను తీసుకో, ఈ తుండు గుడ్డలు చూడు ఎంత మెత్తగా ఉన్నాయో తలపాగా చుట్టుకుని ఆపకుండా పాతిక గంపలు మట్టి మోసినా నొప్పి తెలీదు. ఒక్కోటీ పాతిక రూపాయలు. రేటు గురించి చూసుకోకుండా కళ్ళు మూసుకుని పట్టుకెళ్ళచ్చు" అని బాగా మాటలు చెప్పి జోరుగా అమ్మకం చేసి సత్తిగాడి కళ్ళ ముందే నాలుగొందల రూపాయల లాభం సంపాదించాడు. అందరూ వెళ్ళి పొయాక సత్తిగాడి దగ్గరకొచ్చి "ఒరేయ్ సత్తీ నీకు నోట్లో నాలుక ఉంది గానీ ఈ వ్యాపారంలో దాన్ని ఎలా ఉపయోగించాలో బొత్తిగా తెలీదు. నీలాగా ఏదో ఒక రేటు చెప్పి దానిమీదే కూర్చుంటే మనోళ్ళు ఎవరూ కొనరు. నేను చూడు ముందు రెండు మూడు శాల్తీలు తగ్గించినట్టు తగ్గించి అమ్మి, తర్వాత డబలు రేట్లు చెప్పి కొంచెం తగ్గించి చెపితే ముందు వాటి లాగానే ఇవి కూడా తక్కువకే వస్తున్నాయనుకుని ఈ రోజు పోతే మళ్ళీ ఇంత తక్కువకి దొరకవని జనాలు ఎర్రెత్తినట్టు కొనేసి డబ్బులన్నీ దులిపేసి వెళ్ళిపోయారు. ఇదే మరి కిటుకు. మంచోడివి కాబట్టి
చెపుతున్నాను. ఎన్ని డబ్బులు చేసుకున్నా ఈ పండగల సీజనులోనే రేపు ఎల్లుండ కొత్తపల్లి, వల్లూరు సైడు నువ్వు చూసుకో అటేపు కవరు చేసే అంత తీరిక నాకు లేదు" అన్నాడు. ఆ క్షణం సత్తిగాడికి సూర్రావు దేవుళ్ళాగా కనిపించాడు. వ్యాపారంలో కొత్త రహస్యాలేవో తనకి తెలిసిపోయినట్టు అనిపించింది.
సూర్రావు చెప్పినట్టే ఆ మరునాడు సత్తిగాడు మధ్యాన్నం దాకా కొత్తపల్లి తిరిగి ఎవరూ పిలవక పోయేసరికి వల్లూరొచ్చి ఊరి మధ్యన చెరువు గట్టు దగ్గర చింత చెట్టు కింద మూట దించాడు. కాసేపటికి అక్కడికి వచ్చిన ఒకావిడ తన ఆరేడేళ్ళ వయసున్న చిన్న పిల్లాడిని చూపించి "సావుకారు గారూ, మా బుడ్డోడికి ఒక చొక్కా ముక్క చింపండి. ఉన్న చొక్కాలన్నీ సిరిగిపోయి మరీ నీసుకుంగా ఉందండీ" అని బేరం మొదలెట్టింది. సత్తిగాడు మూటలో కింద నుంచి నాలుగు రకాల ముక్కల్లాగి "ఈ చొక్కా ముక్క చూశావా ముట్టుకుంటే పట్టులాగా ఉంది పైగా ఎలా పాడేసినా పదేళ్ళయినా చెరుపుండదు. మీ వాడిది ఎదిగే వయసు కాబట్టి ఒక పావు మీటరు ఎక్కువే తీసుకో ముందు ముందు కురచవకుండా ఉంటాది". అన్నాడు ఉత్సాహంగా సూర్రావు చెప్పిన మాటలు గుర్తు చేసుకుంటూ. సత్తిగాడి మొహం మామూలుగానే అమాయకంగా ఉంటుంది అంతకు మించి అతడి నోటినుంచి ఏమొచ్చినా అది నిజమే అన్నంత నిర్మలం గా ఉంటాయి సత్తిగాడి కళ్ళు. అందుకే వాడి మాటలకి ఆ ఆడ మనిషి ఆనందంగా డబ్బులిచ్చి చొక్కా ముక్క తీసుకుంది. ఒకళ్ళ తర్వాత ఒకళ్ళు మూట దగ్గరికి వచ్చి మాట్లాడుకుంటూ సరదాగా వేళాకోళాలాడుకుంటూ కొనుక్కెళుతున్నారు.
సాయంత్రానికి, "కూర్చున్న చోటు నుంఛి కదలకుండానే ఎంత కాదనుకున్నా మూడొందల లాభం" అని మనసులోనే అనుకుంటూ మూట సర్దుకుంటున్నాడు. అప్పటివరకూ ఎవరినీ పెద్దగా పరీక్షగా చూడని సత్తిగాడు ఇంక వెళ్ళిపోయే ముందు ఒక్కొక్కళ్ళ వంకా తీరిగ్గా చూడటం మొదలెట్టాడు. ముందు తన దగ్గర చొక్కా ముక్క కొన్న ఆడ మనిషి అచ్చం తన చిన్నప్పుడు వాళ్ళమ్మ లాగా కనిపించింది. వాళ్ళమ్మ కూడా ఇలాగే ఒక్కో రూపాయీ పోగు చేసి పెద్ద పండక్కి తప్పకుండా కొత్త బట్టలు కొనేది. నిజానికి ఆవిడకి అమ్మిన చొక్కా చాలా నాసిరకంది ఆ పిల్లాడి ఒంటి మీద గట్టిగా రెండు మూడేళ్ళుంటే గొప్ప విషయమే. సైకిలెక్కి ఆలోచించుకుంటూ ఇంటికెళ్తున్నాడు. ఒక పెద్దాయనకి అమ్మిన పంచె, ఎదిగిన కొడుక్కి మొదటి సారి ప్యాంటు కొన్న తండ్రి, మరొకళ్ళకి చీర, ఇంకొకళ్ళకి మరోటి ఇలా అన్నీ అందరినీ మాటలతో నమ్మించి అంటగట్టినవే. మామూలుగా అయితే తను జీవితం మొత్తం ఆడే అబధ్ధాలు ఈ నాలుగ్గంటల్లోనే మాట్లాడేసినట్టు అనిపించింది. పొద్దున్నే చలిలో పనిలోకెళ్ళి మధ్యాన్నం ఎండకి ,సాయంత్రం వానకి ఓర్చుకుని వంచిన నడుము ఎత్తకుండా కష్టపడితే వచ్చే యాభై రూపాయల కూలికి ఆరు రెట్లు ఈ ఒక్క రోజు నీడ పట్టున కూర్చుని సంపాదించెయ్యటం ఎందుకో సత్తిగాడికి నచ్చలేదు. అసలు ఈ రోజు వచ్చిన డబ్బులు తన కష్టార్జితం లాగానే అనిపించలేదు. ఎవరయినా కత్తి చూపించి డబ్బులు దోచుకెళ్ళిపోతే అది దొంగతనం. పైగా నేరం. కానీ తను వ్యాపారం ముసుగులో అన్యాయంగా జనాల దగ్గర డబ్బు దోచుకున్నాడు. ఇది కూడా నేరం లాగానే కనిపించింది సత్తిగాడికి. వీధి దీపం వెలుగులో ముందు కనిపిస్తున్న బట్టల మూట నీడ తను చేసిన నేరం భూతమై తరుముతున్నట్టుగా అనిపించింది. చేసిన పనికి తన మీద కోపగించుకున్న సైకిలు ఎంత తొక్కినా అతి కష్టం మీద ముందుకి కదులుతుంది. అన్నిటికీ మించి ఇదివరకు సరదాగా పందెం కాసి డబ్బై ఐదు కేజీల వడ్ల బస్తాని ఊళ్ళో రాములవారి గుడి దగ్గరినుంచి వెలగపల్లి రైసు మిల్లు దాకా ఒక్క ఊపు లో మోసుకెళ్ళి పోయిన సత్తిగాడికి తన జేబులో ఉన్న మూడొందలూ, ఒక్కో రూపాయీ కేజీ బరువున్నట్టు నెమ్మది నెమ్మదిగా భారంగా మారిపోతున్నట్టు అనిపించింది. సమయం గడిచేకొద్దీ, ఇంక ఆ బరువు మొయ్యలేకపోతున్నట్టు విలవిల్లాడిపోయిన సత్తిగాడు, సరిగ్గా ఊరి పొలిమేరల దగ్గర సైకిలు ఆపి జేబులోంచి డబ్బులు తీసి ఉండ చుట్టి పక్కనే ఉన్న కాలవలోకి విసిరేశాడు. కొంచెంసేపు అలాగే నించున్నాక వెన్నెల్లో, వంపు తిరిగి నిండుగా ప్రవహిస్తున్న పెద్ద కాలవ ప్రశాంతంగా కనిపించింది. కాలవని ఆనుకుని కను చూపు మేరలో కనిపిస్తున్న పంట పొలాలు తనని మళ్ళీ పనిలోకి పిలుస్తున్నట్టుగా, ఉన్నట్టుండి చల్ల గాలి పలకరించింది.
తర్వాత రోజు పొద్దున్నే మూటలో మిగిలిన సరుక్కి ఖరీదు కట్టి తీసుకెళ్ళిపొమ్మని వాళ్ళ బావ మరిదికి కబురు పెట్టాడు. ఊళ్ళో మేస్త్రి దగ్గరికెళ్ళి తనని మళ్ళీ మామూలుగానే పొలం పనులకి పిలవాలని చెప్పేసి వచ్చాడు. ఆ తర్వాత ఎప్పుడయినా ఎవరయినా "వ్యాపారం ఎందుకు మానేశావ"ని అడిగితే మాత్రం నిజం చెపితే అందరూ నవ్వుతారని భయమేసి "ఆ మీటర్లు, సెంటీ మీటర్లు, లెక్కలూ అర్ధం కాక మానేశాన"ని చెప్పేవాడు.అసలు కారణం మాత్రం సత్తిగాడికి తప్ప ఈ రోజుకీ, ఎవరికీ తెలీదు.
