తెలుగు పల్లకి

అమ్మపాలకి తోడ బుట్టువు, ఒక్క మాటలో తేనె బిందువు.
నోటి మాటకి అందమిచ్చిన రాజ భాష మన ఠీవి తెలుగు.
ఆరి పోనిది, అంతు లేనిది అమర భాష ఇది అమృతం.
ఊపిరుండిన, దేహముండిన తెలుగు మరచిన ఏమి సుఖం.

ఆది నన్నయ ఘంటము కదపగ, కృష్ణ రాయలు మురిసిన,
వేమన్న, పోతన్న శివమెత్తంగా, అన్నమయ్య పద కదము తొక్కగా,
కందుకూరి, గురజాడ, శ్రీరంగం శీనయ్య, తెలుగు పల్లకి మోయ బ్రౌనయ్య.
ఎంత మంది లేరు మునిగి తరియించగా ఇది తెలుగు గంగ.

ఆవకాయ ఘాటు, గోంగూరలో పులుపు,
పూర్ణాలలో తీపి, ఉలవ చారు ఊట తేట తెలుగు మాట.
అవధాన క్రతువులు, త్యాగరాయ క్రుతులు
మన భాష తనలోన కలిపేసుకోలేదా.
ఘన చరిత కలిగింది, రస భరితమయ్యింది.

జన భాష, మన భాష చక్కంగ పలకంగ
పలుకు పలుకుకు రాగ మాలికలు కాగ.
చిన్నోళ్ళు, పెద్దోళ్ళు  గర్వంగ గొంతెత్తి, చాటి చెప్పగ రండి.
యాస ఏదయిన, హొయలు పోవు భాష తెలుగు మాది.
తెలుగు వెలుగులున్న మాకు లేనిదేది, తెలుగు జాతి మాది, మాకు లేదు సాటి.